Zr. Christophori geeft een ervaringsbeeld van verzorging in een Verzorgingshuis.
Tenslotte ben ik in het verzorgingshuis in Boxmeer terecht gekomen. Het gaat me daar goed. Ik heb ondertussen de leeftijd van 95 jaar bereikt. Lopen en zien gaat niet meer zo best. Toch gaat het me naar omstandigheden best goed. Ik was enige jaren geleden blij met de cassettes die ik kreeg om te kunnen luisteren naar Bruggen Bouwen van ons internationaal Tijdschift. Die artikelen waren ingesproken door medezusters en ze waren heel duidelijk. Zo bleef ik op de hoogte van het wel en wee binnen de congregatie. Ik zou anders toch veel missen, omdat ik bijna blind was geworden. Het bestuur en de oversten hebben gezorgd dat ik verschillende hulpmiddelen kreeg, die er voor zorgen dat ik geestelijk niet zou afstompen. Zo is er ook een TV in huis die alles uitzendt naar de kamers, zodat ik alles kan volgen wat er in huis gebeurt. Heerlijk is dat. Het geluid komt goed over. Ook ben ik aangesloten bij de blindenbibliotheek zodat ik helemaal bij kan blijven. Ik kan naar mooie muziek luisteren die ik op cassettes krijg.
Het is wel heel moeilijk als je van de dokter te horen krijgt: Ik kan helemaal niets meer voor u doen. U zult voortaan maar heel weinig kunnen zien. Het ging me wel aan het hart toen ik niet meer kon handwerken en naaien.