Geboorte datum 26-11-1910
Datum overlijden 12-11-2013
Zuster Concordia had een heel mooie jeugd. Zij kwam uit een gezellig gezin met nog drie zusjes. Ze ging naar de huishoudschool in Lent. Daar maakte ze kennis met de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid. In februari 1932 besloot ze bij deze congregatie in te treden.Na het noviciaat kwam ze voor een jaartje bij de poort in het ziekenhuis in Tegelen, vandaar uit werd ze overgeplaatst naar Venray waar ze werkte bij pensiongasten, meest oudere mensen die in de kost waren. Ze maakte hier de oorlog mee .Na de oorlog was ze in Zevenaar en Apeldoorn voor de verzorging van de priesterstudenten. In 1950 werd ze tot procuratricebenoemd en was ze in Steyl en in het ziekenhuis in Tegelen. Van huis uit had ze zakelijk inzicht meegekregen en dat kwam haar bij dit werk goed van pas. Als procuratrice had ze de zorg voor de huishoudelijke zaken. Ze liet haar hart spreken. Als men iets nodig had dan zorgde ze ervoor. In 1963 begon ze aan een cursus bejaardenhelpster, en van 1965 tot 1977 was ze als bejaardenhelpende werkzaam in Sevenum in het verzorgingshuis. De zorg voor de bejaarde medemens was haar dierbaar, er waren grote afdelingen en er was veel werk maar ze deed het enorm graag. Vele jaren deelde Zr.Concordia lief en leed met Zr.José. Het was een mooie tijd en ze hebben samen veel voor anderen betekend. In 1994 besloten ze samen om met de 2de groep zusters naar het kloosterverzorgingshuis in Boxmeer te verhuizen en zo kwamen ze bij groep St.Jozef. Die eerste jaren samen in Boxmeer genoten ze van mooie wandelingen in de omgeving, boodschappen doen in het winkelcentrum en de gezelligheid van de activiteiten in huis. Ze waren zelfs nog een poosje bij de volksdansgroep. Ze hadden veel plezier. Hieraan kwam een einde toen Zr.José ziek werd en in mei 2002 overleed. Het gemis was groot. Zr. Concordia was een moederlijke vrouw die geïnteresseerd was in het wel en wee van de medemens. Ze kon echt heel goed luisteren als iemand het moeilijk had. Ze had er een grote hekel aan om afhankelijk te zijn, en daar kon ze dan ook niet goed mee omgaan. Het liefste deed ze alles zelf en dat was wel eens moeilijk voor de verzorgsters en ook voor haar medezusters..
De laatste jaren waren moeilijk. Toen ze net na haar 100ste verjaardag viel en haar heup brak dachten wij dat ze niet meer zou gaan lopen maar Zr.Concordia dacht er anders over, ze oefende vlijtig en vlug liep ze weer als voorheen. Maar toch werd het leven zwaarder. Al vele jaren waren haar ogen slecht en kon ze bijna niets meer zien, ook het gehoor ging achteruit. Altijd nog bleef ze geïnteresseerd in nieuws van de Congregatie of uit de wereld. Soms was ze bedroefd dat er nog maar zo weinig zusters waren in Nederland van de Congregatie, als er dan bezoek kwam van jongere zusters uit Brazilië, Malawi, Indonesië of Duitsland kon haar dat weer blij maken.