Het verhaal van Anny.
Na de vele veranderingen in kerk en samenleving heeft de mens behoefte aan rust; immers het jachtige leven brengt veel onrust in het leven van ieder mens, tenzij je er goed mee om kunt gaan en je van tijd tot tijd toch de nodige stilte kunt vinden. Ook ik, Anny Pelgröm, mag me gelukkig prijzen zes en een half jaar van mijn leven gewoond, geleefd en gewerkt te hebben in de congregatie van de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid.
Ik was 23 jaar toen ik op 8 september 1962 samen met Jos Nievelstein intrad in deze orde. Een leeftijd waarop ik in de volste overtuiging dacht te weten wat ik wilde. Na een toch wel bijzondere jeugd van: ouders vroeg overleden ( ik was 4 jaar), 6 jaar kostschoolleven ( pensionaat St. Joseph te Groenlo), opgevoed door oma en een tante, waardoor de kinderen Pelgröm bij elkaar konden blijven, ben ik vroeg zelfstandig opgevoed, waarop ik in mijn verdere leven altijd vol dankbaarheid heb teruggekeken. En dan moet je een keuze maken: hoe wil ik mijn leven inrichten? Het kloosterleven was duidelijk, maar de vraag naar welke congregatie was een probleem. Na her en der informatie te hebben verzameld viel de keuze op deze congregatie. Geen onbekende orde, want tante Aloysa, de enige zus van mijn moeder, was al jaren bij deze zusters. Waarom juist in deze orde? De uitstraling van de niets eisende en altijd opgeruimde tante Aloysa gaf duidelijk de doorslag bij de keuze voor het St. Josephklooster in Steyl.
Samen met Jos, Zr. Petra, begon ik aan het postulaat. Daarna noviciaat, waarna de geloften tot driemaal voor een jaar werden afgelegd. En toen begon de twijfel die er voor zorgde, dat ik de gelofte niet meer voor twee jaar wilde hernieuwen. Na veel gesprekken bleek later het uittreden toch de beste oplossing om me weer gelukkig te voelen. Dit gebeurde in maart 1969. Na de verpleegopleiding, die ik op een half jaar heb afgerond, hebben mijn huidige man Arie van Leeuwen en ik besloten op 8 september 1971 te gaan trouwen. Veel positieve reacties vanuit de congregatie hebben aan de huwelijksdag een bijzonder karakter gegeven. We hebben samen twee dochters, Rian en Judith en een zoon Maikel gekregen en intussen zijn we trotse en gelukkige grootouders. Wat heeft dit alles betekend voor mijn leven?
Ik zeg tot op de dag van vandaag dat de kloosterjaren voor mij niet voor niets zijn geweest en dat ik er geen haartje spijt van heb gehad, dat ik ben uitgetreden. Ik heb altijd positief gesproken over de tijd die ik in Steyl, Blerick, Venlo en Tegelen heb gehad. Deze jaren zou ik echt niet hebben willen missen in mijn leven, sterker nog: het is een waar onderdeel van mijn leven geworden, waar ik met plezier op terug kan kijken. Wat ik in de kloosterperiode heb geleerd is voor mij heel waardevol in mijn leven. Naast mijn gezin heb ik mij altijd belangeloos ingezet voor school, kerk en samenleving. In de tijd dat onze kinderen op de basisschool zaten ben ik lid van de ouderraad en later van het schoolbestuur geweest. Op kerkelijk gebied ben ik nog steeds actief in de avondwakegroep, het Parochieel Liturgisch Beraad, werkgroep bijzondere vieringen, lectorengroep, dameskoor en ik heb de leiding in de voorbereidingsgroep vormsel. Naast dit alles is er ook tijd voor ontspanning. We hebben gezamenlijke hobby’s nl. fietsen en bridgen en dat geeft veel afleiding. De normen en waarden die ook zeker voor een groot deel tijdens mijn kloosterjaren een stempel op mij drukten, geven mij heel veel houvast bij al het vrijwilligerswerk. Op de eerste plaats is dat het rotsvaste geloof dat ik van mijn ouders heb gekregen, dat gevoed is in iedere levensfase, niet in het minst in de kloosterperiode. Dat geloof zorgt ervoor dat ik niet afknap, want je moet stevig in je schoenen staan wil je indeze tijd nog iets op geloofsgebied betekenen voor de maatschappij. Ik geef steeds door dat men altijd positief naar zaken moet kijken bij alles wat je doet. Blijf geïnteresseerd in het wel en wee van de ander, dan is niet alleen de ander erbij gebaat, maar dan voel je jezelf ook gelukkig. Dit alles geeft je voldoening. De dankbaarheid is groot naar allen die het leven voor mij mogelijk maken.
Anny van Leeuwen- Pelgröm.