Liefde en plezier bij de zusters
Na 16 jaar bij de Zusters Onder de Bogen te hebben gewerkt ging het huis in Groesbeek sluiten. De zusters aldaar moesten naar Maastricht verhuizen, omdat ze daar niet meer zelfstandig konden wonen. Christine Maasdam, directrice bij St. Anna in Boxmeer, overnachtte wel eens bij de zusters. Ik vroeg haar bij gelegenheid of er bij St. Anna geen vacature was.
Na een tijdje lag er voor mij een kopie van een vacature voor een communiteiten-assistente bij de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid. Ik reageerde hierop en werd uitgenodigd voor een gesprek met Christien Leunissen bij St. Anna. Nauwelijks was ik thuis of ik kreeg een telefoontje dat ik was aangenomen met ingang van 1 januari 2007. Het eerste half jaar werkte ik nog bij de Zusters Onder de Bogen totdat het huis daar ook gesloten werd.
Bij St. Anna kwam ik te werken bij de groep Providentia. Zr. Martine en Christien waren de leidsters; Marian en Mayke mijn collega’s. Marian werkte bij de groep St. Jozef en Mayke op beide groepen. Op mijn eerste werkdag overleed al zuster Imeldi. Samen met Christien liep ik naar het mortuarium.
In die tijd waren er nog veel zusters. Ze waren verdeeld in twee grote groepen. Helaas overleden er veel, maar er kwamen ook weer nieuwe bij. Ik heb van alles meegemaakt: begrafenissen, feesten en uitjes. Ik vond het fijn voor de zusters te werken.
Samen met zr. Martine, Christien, Marian en Mayke waren we het mantelzorgteam. Nadat zr. Martine en Christien stopten met werken, werden Marian, Mayke en ik leidsters van de overgebleven zusters. Er was toen alleen nog de groep St. Jozef. Lilian werd zorgcoördinator en was daarnaast ons aanspreekpunt. Zr. Martine kwam nog een aantal keren per week de koffie verzorgen, zodat wij in die tijd allerlei klusjes konden doen.
Er waren steeds minder zusters en in 2019 moesten we onze huiskamer teruggeven aan St. Anna. Alles werd toen anders. Marian werd ziek, Mayke ging bij St.Anna werken, ik bleef in dienst bij de zusters en Birgit kwam erbij. Zr. Magdalien kwam iedere dag helpen opruimen. Dat vond ik heel fijn.
Toen kwam de verschrikkelijke coronatijd. We mochten niet meer naar de zusters. In deze periode overleden de zrs. Godefriede, M. Jacqueline en J. Maria. We mochten geen afscheid nemen. Dat was heel erg. Drie maanden lang mochten we niet naar binnen. Na die tijd mochten we wel afspreken bij De Ark. De zusters waren dan op het balkon, anderen achter plastic. Ik was heel blij dat ik ze weer even kon zien en spreken. Gelukkig konden we na die tijd weer in huis komen wel met een mondkapje op, maar dat was niet zo erg. Het was een moeilijke tijd voor de zusters, maar ook voor me zelf.
Het groepje zusters werd steeds kleiner en op enig moment waren er nog maar vijf. Toen zr. Nicolette en zr. Catharine overleden bleven er nog maar drie zusters over. Op De Ark konden we nog samen bijeenkomen als we iets te vieren hadden. Dat was wel fijn.
Op 17 november 2021 ben ik met pensioen gegaan, maar ik wilde nog wel graag wat voor de zusters blijven doen. We hebben toen afgesproken dat ik op woensdagmiddag vrijwilligerswerk kon doen.
Na het overlijden van zr. Josepha bleven er nog twee zusters over. Zij moesten verhuizen naar de nieuwbouw. Samen met zr. Antonia heb ik al haar spulletjes uitgezocht, ingepakt en opgeruimd. Eindelijk was de dag van de verhuizing aangebroken. In het begin viel het niet mee op de nieuwe plek. Er was nog veel rommel in het nieuwe huis en nog niet alles was klaar. Zr. Martine en zr. M. Antonia hebben inmiddels een mooie kamer. Alles is uitgepakt en heeft een plaatsje gekregen. Zr. Magdalien komt ook nog iedere dag bij de zusters. Zolang ik het nog kan ga ik iedere woensdagochtend naar de zusters om wat klusjes te doen of gewoon voor de gezelligheid.
Ik heb al die jaren met veel liefde en plezier bij de zusters gewerkt en ook altijd goed contact met alle zusters gehad.
Wilma van Doorn-Giebels.