Brazilië

Begin van het missiewerk in Brazilië :

De aanleiding tot het stichten van de Braziliaanse missie was het bezoek van de Duitse priester Padre Topp aan het moederhuis in Münster. Door zijn toedoen waren er reeds meerdere priesters en paters uit Duitsland naar Zuid–Brazilië vertrokken, om Padre Topp, die daar sinds 1890 werkzaam was, te helpen in de zielzorg, wat een hele vooruitgang was. Maar met het onderwijs en de opvoeding van de jeugd was het treurig gesteld. Er waren geen bevoegde onderwijskrachten. Kolonisten die in Duitsland nog de school bezocht hadden en te oud waren om zwaar werk te doen, moesten de kinderen de eerste beginselen van lezen en schrijven bijbrengen, waar helaas niet veel van terecht kwam. Bij het verlaten van de school konden de kinderen dikwijls nog niet hun naam schrijven. Ook was er een grote nood aan geneeskundige hulp. Er waren geen dokters en ziekenverpleegsters. Vooral de armen lagen meestal zonder hulp te wachten op de dood.

Helemaal in de geest van onze stichter Eduard Michelis werden op 15 februari 1895 de eerste zes zusters, die zich voor dit werk vrijwillig hadden kunnen melden, uitgezonden, om zich in te zetten op het gebied van onderwijs en verpleging. In Tubarao, de parochie van Padre Topp, werd begonnen met drie klassen van de lagere school. In het begin leefden de zusters echt in armoede. Het altaar in het kapelletje van hun kloostertje was gemaakt van de reiskisten van de zusters. Een eenvoudig muurkastje deed dienst als tabernakel. Heel langzaam kwam er verbetering in de armoedige situatie.

Ieder jaar kwamen er meer kinderen. De zusters begonnen een pensionaat en een handwerkschool. De kinderen van de kolonisten die verder weg woonden kregen onderwijs van een zuster, die dagelijks met een kano de rivier overstak om les te geven. Twee of drie keer in de week gingen de zusters te voet, te paard of met de kano op catechisatie. Later konden zij ook per spoor reizen. De directie van de spoorwegen die hen zeer ter wille was, gaf de zusters extra verlaagde tarieven en liet de trein stoppen midden op een baanvak als de zusters wilden uitstappen.
De Congregatie breidde zich in de loop der jaren snel uit in Brazilië, zodat er geleidelijk aan meer provincies kwamen.

Momenteel hebben wij in Brazilië vier provincies en vier regio’s met in totaal ongeveer 850 zusters, die ook buiten de eigen grenzen werken in Paraquay, Bolivia en in Mozambique/ Centraal Afrika. Ook nu nog zijn de zusters werkzaam in onderwijs en verpleging, echter niet enkel en alleen. In de loop der jaren is men geleidelijk aan scholen en ziekenhuizen gaan afstoten, omdat velen van de vooral wat jongere zusters hun roeping meer zagen en zien liggen aan de rand van de samenleving. Daar waar mensen leven in de meest erbarmelijke situaties willen zij aanwezig zijn. De jonge vrouwen, die nu nog intreden voelen zich daartoe ook het meest aangetrokken.
Naast de werkzaamheden die wij in Europa ook kennen zetten de zusters zich met name ook in op het gebied van