Monumenten als blijvende herinnering
In de loop van de geschiedenis hebben de zusters voor hun inzet veel waardering gekregen van de bevolking in de verschillende plaatsen waar zij aanwezig waren. De leefregel van de congregatie geeft aan dat de zusters de christelijke hoop en Gods liefde zichtbaar zouden maken en ingaan op de noden van de tijd. Als gemeenschap is daarvoor de dragende kracht aanwezig. Waar de ene persoon er niet in slaagt om dit tot uitdrukking te brengen, kan het door de ander worden aangevuld tot welzijn en het geluk van de medemens.
In de oorlog 1944-1945 is het klooster in Lent een toevluchtsoord geweest voor evacuees en soldaten. Het kreeg de naam “Manneneiland’ Na de bevrijding in mei en juni keerden de evacuees weer naar huis terug en de soldaten naar hun thuisland. Onder voorzitterschap van de toenmalige loco-burgemeester C.B. Alsche van Elst die al die maanden op het ‘manneneiland’ verbleef, werd er een comité gevormd om het klooster een blijvende vorm van erkentelijkheid te schenken. Een bronzen gevelplaat met tekst, refererend aan het verhaal van de barmhartige Samaritaan, siert daar nog steeds de zijkant van de ingang.
In een toespraak van dominee F. H. Plooy uit Elst werd gememoreerd aan de woorden van Mattheus 25 waar de Heer uitroept: “Ik ben hongerig en gij hebt mij gespijsd. Ik was dorstig en gij hebt mij gelaafd. Ik was vreemdeling, gij hebt mij geherbergd”. Zo deden de zusters uit Lent voor allen die aan de poort klopten”. Ik ben u dankbaar voor wat u voor ons hebt gedaan.”
————————
Een groep Blerickenaren nam in 1990 het initiatief een standbeeld te schenken als hommage aan de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid wegens hun geweldige verdiensten van meer dan 100 jaar voor de ontwikkeling van de Blerickse gemeenschap met name op het vlak van onderwijs en gezondheidszorg. De onthulling van dit bronzen beeld, een lezend kind, vond plaats op 27 juni 1992, in het jaar van het 150 jarig bestaan van de congregatie. Het bronzen beeld is een creatie van pater Augustijn/beeldhouwer Thomas Rodr. Via allerlei activiteiten werd het benodigde bedrag voor dit beeld door de Blerickse bevolking bijeengebracht.
————–
Bij gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de congregatie in 1992 gingen bij de plaatselijke gemeenschap van Tegelen veel stemmen op om de zusters een passend geschenk aan te bieden. Een geschenk waarin de waardering en de erkentelijkheid voor de vele verdiensten van de zusters, verricht in het belang van de gemeenschap vanuit de kloostergebouwen in Steyl en Tegelen, tot uitdrukking werd gebracht. De burgemeester zei toen het volgende: “Wie heeft in Tegelen niet van de goede zorgen van de zusters mogen profiteren? Tallozen leerden van hen lezen, rekenen en schrijven (kleuterschool, lagere school, mulo). Op de huishoudschool kregen de leerlingen les in theoretische vakken alsook op de praktijk gericht onderwijs. En wie om wat voor reden ook in het ziekenhuis moest worden opgenomen, kon rekenen op de liefdevolle verpleging van de zusters. Praat men in Tegelen over de zusters, dan bespeurt men niets dan dankbaarheid. De betekenis van de congregatie is voor de gemeente Tegelen dermate groot, dat men dit tot uitdrukking wil brengen in een monument.” Voorstellende:
- Een sokkel (in hardsteen): uitgaande van het hechte fundament van de religieuze grondslag van de congregatie
- De bloeiende bloem (in brons) de ontwikkeling van een institutionele naar een meer individuele benadering en de aanpassing aan gewijzigde omstandigheden.
- Twee ontvangende handen (in brons): de ontvangen opdracht om hulp te bieden en een beroep te doen op de gemeenschap van Tegelen om hulp te kunnen ontvangen.
Zo werd aan de oud-Tegelenaar Jos Oehlen deze opdracht gegeven. Het monument, twee open handen, is in 1993 officieel onthuld en is geplaatst bij de entree van de Kerkstraat vanuit de Raadhuislaan.
In 1994 werd het St. Josephklooster in Steyl met het bijbehorende grondstuk, gekocht door de Tegelse bouwvereniging Antaris. Deze plaatste uit erkentelijkheid een gedenkteken in de aarde op de plek waar vele zusters zijn ingetreden en hun vorming hebben gekregen en tevens dicht bij het kerkhof waar zusters vanaf 1880-1994 begraven zijn. De kunstenaar Jos Oehlen heeft hierin het volgende willen uitbeelden.
- Het wapen van de congregatie op de voet van het monument herinnert aan de Drieëne God van wie ze uitgaan en naar wie ze terugkeren.
- De zuil die naar boven toe overgaat in een vierdelige schaal wijst op de openheid en de missionaire inzet in alle windrichtingen.
- De bootvorm, die door de schaal gedragen wordt, symboliseert een ark, waarin de zusters in gemeenschap leefden.
- De bol, midden in de “ark” ontvangt het licht van boven; de boot weerspiegelt in de bol, als teken van de weerspiegeling van hun zijn in God.
We zijn dankbaar voor zoveel aandacht en genegenheid getoond aan onze voorgangsters. Zij hebben alles gegeven wat in hun vermogen lag. Voor ons als steeds kleiner en kwetsbaarder wordende gemeenschap blijft de opdracht om met anderen in vertrouwen, hoop en vreugde op weg te blijven en ons op bescheiden manier in te zetten voor meer leven. Daarin proberen we ook in deze tijd Gods omzien naar mensen zichtbaar te maken.
Kloostertuin America
Op zaterdag 17 juli 2023 vond de opening plaats van de Kloostertuin in Horst-America. Deze tuin grenst aan het vroegere klooster, nu Laefhoês geheten. In de periode 1926 – 1981 hebben hier 61 zusters gewoond en gewerkt. Vanuit America zijn 17 zusters ingetreden.
Voorafgaand aan de opening kwamen inwoners met het luminieuze initiatief een blijvende herinnering te plaatsen aan deze zusters. Foto’s van zr. Margriet Nabuurs, onderwijzeres en alom bekend in America hebben gediend als voorbeeld. De plooitjes in het habijt en de rozenkrans zijn niet vergeten. Dit standbeeld weegt ‘maar’ 350 kilo. De kunstenares Petra Noordijk-Tielen vertelde daarbij hoe ze het ontwerp eerst in klei gemaakt had en daar een mal van had laten maken. Deze mal werd ondersteboven in de grond geplaatst en vervolgens werd daar aluminium beton in gegoten. Zo is het beeld bestand tegen weer en wind.
Muurschildering Zuilen
In Zuilen, provincie Utrecht, bezat onze congregatie het H. Hartklooster met daaraan verbonden scholen van 1924-1975. Vandaaruit gingen ook enkele zusters dagelijks naar scholen op de Draaiweg richting centrum Utrecht. In 1976 is dit klooster met de Ludgeruskerk, de pastorie, pastoor Schiltmanshuis én de binnentuinen verkocht.
De Utrechtse kunstschilder Jos Peeters heeft in opdracht van de woningcorporatie Portaal, het Museum van Zuilen en de directie Voorzieningen van de gemeente Utrecht op een buitenmuur van een flat een huizenhoog tafereel geschilderd met allerlei anekdotes waarmee het rijke roomse leven in Zuilen werd vastgelegd.
Intussen zijn daar flats gebouwd. Op de laatste open plek zijn vijf woningen gebouwd en is de binnenplaats afgesloten met een poort.