Zr. M. Antonia Peeters als kapster en vrijwilligster.
Zuster M.Antonia heeft vele jaren de haren van de zusters gekapt en vrijwilligerswerk gedaan. Een verslag hiervan.
Toen in 1968 de zusters de sluier af mochten zetten kwam de vraag van het provinciaal bestuur of ik de zusters wilde helpen met fatsoenlijk knippen en krulspelden zetten. In Apeldoorn had ik altijd al de zusters de haren geknipt al werden die onder de sluier verborgen, dus ik wist er wel wat van af. Ik heb toen toch gezegd dat ik dat wel wilde doen, maar dat ik dan eerst wilde kijken bij een echte kapper hoe ik het helemaal goed kon doen.Kapper Timmermans beter bekend als ”wielke de kapper” wilde ons wel leren een “goeie coupe” te knippen als er 8 zusters waren om les aan te geven. We kregen 8 lessen, ik ben toen nog bij een andere groep doorgegaan en heb alles geleerd wat een kapster moet leren.In 1971 was ik zover dat ik alles kon doen, permanenten,knippen, verven. Ik werkte ’s morgens in Steyl, evt. kwamen daar ook zusters van buiten naar toe. Om 15.00 uur moest ik dan in Steyl Zr.Veronica aflossen aan de telefoon. Ook deed ik nog vrijwilligerswerk .Om 18.00 uur kon ik naar huis. Een keer per week was ik vrij dan ging ik in Blerick de haren van de zusters verzorgen.
In 1993 ging de eerste groep zusters naar Boxmeer. In 1994 toen de tweede groep zusters naar Boxmeer ging vroegen de zusters aan het bestuur of Zr.M.Antonia niet mee kon gaan als kapster. Ze mochten mij zelf vragen en toen kon ik natuurlijk niet “nee” zeggen. Ik zag erg op tegen de treinreis. Vier keer per week met de trein naar Boxmeer en terug , twee fietsen, eentje om naar het station te fietsen in Blerick en eentje om naar “het Kasteel” te fietsen in Boxmeer. Op afdeling 1+ werd het keukentje ingericht als kapsalon. Er stond een koffiezetapparaat en het was er altijd erg gezellig. Soms, als het zonnetje scheen, zaten we samen op het balkon dat uitkwam op het keukentje. Als de zusters aan het rusten waren ging ik wandelen of boodschappen doen voor de zusters. Ik heb het altijd graag gedaan maar het was wel heel erg zwaar. De hele dag staan en veel de armen optillen. Alles bij elkaar waren het 36 jaar, vooral de periode in Steyl was zwaar. Het reizen naar Boxmeer was ook moeilijk. Er waren veel vertragingen of de trein stond stil op de rails in verband met een ongeluk. In de winter was het vaak koud of glad. Maar de waardering van de zusters was oprecht en daar kon ik het ook voor doen. De samenwerking onderling in het team in Boxmeer was goed . Een mooie herinnering heb ik aan Zr.Johanella. Ze mopperde vaak en dan zongen we samen liedjes uit de Tegelse revue, dan klaarde ze helemaal op. De laatste woensdag dat ze leefde ben ik met haar een ijsje gaan eten in het dorp, ze kon daar echt van genieten. Mij deed het dan ook goed.
In Boxmeer heb ik naast dit kapperswerk ook nog vrijwilligerswerk gedaan. Er waren drie vrijwilligsters van buiten toen Dhr.Lamers mij vroeg of ik bereid was om te helpen bij het handwerken of kaarten in de soos. Toen ik de middagen niet meer hoefde te kappen ging ik helpen met hardanger en werkjes afwerken voor de handwerktentoonstelling. Ook bij de handwerktentoonstelling heb ik wel geholpen o.a. bij het rad van avontuur. Het was gezellig en leuk. Dhr. Wijnhoven plaatste op een gegeven moment een advertentie in het Boxmeers krantje voor vrijwilligers. Toen zijn er ook leken vrijwilligers gekomen , er kwam een vrijwilligerscontract en er waren regelmatig vergaderingen. Het was een leuke groep en we kregen soms attenties e.d. Ik heb het met hart en ziel gedaan. Met pijn in het hart moest ik besluiten te stoppen. Het ging niet meer in verband met lichamelijke klachten.
Nu ben ik blij dat ik weer als vrijwilligster door kan gaan en zo nog wat kan betekenen voor anderen.
Zr.M.Antonia