Mijn ervaringen in de zorg in de congregatie
Het begon allemaal eind 2006. Ik kwam bij mijn zus en zei dat ik er aan toe was om weer te gaan werken. Ik had deze ochtend in de krant gekeken om te kijken wat er voor mij eventueel aangeboden zou worden.
Mijn zus, Anne-Miek Drent-Koks die – totdat in 1994 Steyl opgeheven werd – bij de congregatie werkte, was nog steeds via het zorgoverleg aan deze orde verbonden.
“Nou, dat ik daar nu niet aan gedacht heb” zei ze. Ze hadden namelijk in het zorgoverleg gevraagd of men iemand wist voor de functie van zorgbegeleidster binnen de congregatie. In het kapittel van 2005 was besloten dat deze functie nodig was voor de ouder wordende zusters.
En voor ik het wist was ik op sollicitatiegesprek geweest. Ik weet het nog heel goed. Het was in Tegelen aan de Annastraat in de recreatieruimte.
Op 1 januari 2007 is mijn dienstverband bij de zusters gestart en in grote lijnen was en is mijn functie: zorgen voor ALLE zorgzaken en het algemeen welzijn van de zusters.
Het heeft even geduurd voor ik wist hoe alles reilde en zeilde, maar toch vond ik snel de weg binnen het klooster. Ik ging op pad om alle alleenwonende zusters te bezoeken en hun behoeften en wensen in kaart te brengen.
Na verloop van tijd kreeg ik er steeds meer taken erbij. In Boxmeer werd steeds meer een beroep op mij gedaan en door mij te vragen zorgcoördinator en teamleider van het mantelzorgteam te worden.
Nu werk ik inmiddels 16 jaar bij de congregatie en er is heel wat gebeurd en veranderd in deze jaren. Toen ik hier kwam waren er nog 64 zusters en inmiddels zijn er nog maar 10 zusters in de Nederlandse Communiteit.
Ik doe mijn werk met veel plezier en betrokkenheid. Ik loop echter de laatste jaren steeds meer tegen de wettelijke regels en bezuinigingen aan binnen de zorgwereld.
Het verzorgingshuis in Boxmeer is inmiddels ontvlochten met de zusters van Julie Postel en dat heeft veel veranderingen en ook veel pijn met zich meegebracht. Het is dan ook nu geen verzorgingshuis meer maar een verpleeghuis. De mogelijkheden van het huis zijn een stuk minder en het is meer “een bedrijf” geworden. Het draait erg veel om geld.
Gelukkig zijn de medewerkers nog steeds betrokken en staan ze voor goede zorg naar de cliënten. Wat voorheen allemaal mogelijk was is nu niet meer en dat maakt dat wij als congregatie veel administratie moeten invullen qua mantelzorg en soms zelfs taken die voorheen bij de zorgmedewerkers lagen nu door ons gedaan moeten worden. Landelijk moeten de ouder wordende mensen steeds langer “zelfstandig” blijven wonen en dat geldt ook voor ons als congregatie. Ook dat geeft meer werk voor mantelzorg en begeleiding.
In april 2019 hebben we met pijn in ons hart de huiskamer in St. Anna, die we tot dan zelf bestierde, terug gegeven aan de zorginstelling. Dat heeft menige traan gekost. Toch was het achteraf het beste besluit dat we hadden kunnen nemen. Amper een jaar later kwam Corona in beeld en heb ik de voorzienigheid gedankt dat ik geen bemoeienissen meer had in een huiskamer binnen St. Anna.
Inmiddels zijn er nog maar 2 zusters in het verpleeghuis St. Anna en deze 2 zusters zijn juni 2022 verhuisd naar de nieuwbouw. Er wonen 3 zusters zelfstandig en 4 zusters in de communiteit in Blerick. En dan is er natuurlijk nog zuster Graciëla op Aruba.
De ZORG van en voor de zusters is MIJN zorg. En in deze context staat het woord zorg voor “zorg voor de totale mens, zorg voor het welzijn van lichaam en geest wat onlosmakelijk met elkaar verbonden is”
Mijn waarden in mijn leven zijn: liefdevol, oprechtheid, rechtvaardigheid, eerlijk, open en waar nodig helpend en ondersteunend zijn.
Deze waarden kan ik binnen de congregatie goed tot hun recht laten komen en ik hoop dat ik hiermee een stukje geluk kan toevoegen aan de ouder wordende zusters binnen de congregatie.
Met liefde,
Lilian Koks